تا انتهای راه ،شبش بی ستاره است

اینجا ،اگر دلی هوس ماجرا کند

باور نمی کنم فقط این عاشقانه ها

درد همیشه کهنه ما را دوا کند

به تو محتاجم

به تو محتاجم

مثل شب به ماه

مثل پریشان به راه

مثل شبگردی سرگردان

میان دو راه

نیاز گنگی بی واژه

درون مرا می کاود

انگار تمام هستی مرا با شوق

ذره ذره هستی ات را می خواهد

تویی چون ساحل آرام

منم که موج پر از شورم

تویی به من نزدیکتر از هر کس

منم که در نگاه تو دورم

تویی که شور شعر مرا

با نگاه بی کلام می سازی

به تو محتاجم

ای مثل احتیاج به نفس

بشنو صدای مرا

از غربت تنگ این قفس

به تو محتاجم

به تو محتاجم

آخرین مصراع رو هم خودم می گم:


به تو محتاجم مثل خر به کاه

آدم برفی

تو رو ساختم با اون برفا آدم برفی شبی که عمرش از هر شب دراز تر بود به اون شب میگن .یلدا. آدم برفی یه جوری منو تو عینه هم هستیم تنها منم تنها توام تنها منم تنها آدم برفی من عاشق بودم و خواستم پناهم شی توام تنها منم تنها